Dzmítryi
Halkó

DZMÍTRYI HALKÓ NASCEU EM 5 DE JANEIRO DE 1977. ANTES DA PRISÃO, ERA EMPREENDEDOR E CULTURISTA. EM 2019, GANHOU MEDALHA DE BRONZE NO CAMPEONATO DE BELARUS E PARTICIPOU DO CAMPEONATO ARNOLD CLASSIC EUROPE-2019 (MEN'S PHYSIQUE MASTER'S).

DZMÍTRYI FOI DETIDO POR AGENTES DE LUKASHENKA APÓS PARTICIPAR DOS PROTESTOS EM 2020. FOI SEVERAMENTE ESPANCADO DURANTE A DETENÇÃO E INTERNADO NO HOSPITAL. NO INÍCIO DE 2021, DZMÍTRYI FOI CONDENADO A TRÊS ANOS DE PRISÃO, SEM DIREITO A UM JULGAMENTO JUSTO.

Encontre o endereço atual de Dzmítryi em sua PÁGINA PESSOAL no site do Centro de Direitos Humanos Viasná. Você pode  ENVIAR UMA CARTA  ou um cartão postal online para apoiá-lo.

Infelizmente, os poemas deste autor ainda não foram traduzidos para este idioma. Mas você pode nos ajudar!


Se você puder ajudar a traduzir os poemas das pessoas presas políticas de Belarus para o português ou outro idioma que você domina, entre em contato conosco por email ou Telegram.

Na língua e nos versos, em pessoas iluminadas nos lugares escuros, – Belarus Vive.

Дзмітрый
Галко

Дзмітрый Галко нарадзіўся 5 студзеня 1977 г. Да арышту – індывідуальны прадпрымальнік і бодзібілдар, у 2019 г. стаў бронзавым прызёрам у чэмпіянаце Беларусі і ўдзельнікам Arnold Classic Europe-2019 (Men’s Physique Master’s).

Дзмітрый затрыманы пасля ўдзелу ў пратэстах у 2020 г. Быў моцна збіты пры затрыманні, пасля чаго трапіў у бальніцу. У пачатку 2021 г. Дзмітрый быў асуджаны на тры гады пазбаўлення волі.

АКТУАЛЬНЫ АДРАС ДЗМІТРЫЯ МОЖНА ЗНАЙСЦІ НА ЯГО АСАБІСТАЙ СТАРОНЦЫ НА САЙЦЕ ПЦ «ВЯСНА». АДТУЛЬ ЖА ПРАЗ АДПАВЕДНУЮ СПАСЫЛКУ МОЖНА ДАСЛАЦЬ ПАЛІТЗНЯВОЛЕНАМУ ПАШТОЎКУ. 

"Унылый день, табачный смог..."

Унылый день, табачный смог
Дверь, стертый каменный порог.
Затертый стол и тусклый свет
И здесь меня как будто нет.
Закрыл глаза, увидел дом
И я стою как будто в нем.
А рядом ты, выходишь словно с темноты
Идешь ко мне, идешь во свет
На свет, которого здесь нет.
Открыл глаза, опять туман
Какой-то дьявольский обман.
Вновь тусклый свет, поблекший цвет
И здесь меня как будто нет.
Закрыл глаза, и снова дом
И я опять как будто в нем.

У мове і ў вершах, у светлых людзях, што ў цёмных месцах, – Беларусь Жыве.