Генадзь Фядыніч
Генадзь Фёдаравіч Фядыніч нарадзіўся 31 ліпеня 1957 года. Ён быў кіраўніком Незалежнага прафсаюза работнікаў радыёэлектроннай прамысловасці (РЭП) і шмат гадоў займаўся прафсаюзнай дзейнасцю.
У 2018 годзе за сваю актыўнасць быў асуджаны да 4 гадоў "хатняй хіміі". У красавіку 2022 года КДБ прызнаў прафсаюз РЭП "экстрэмісцкім фармаваннем".
19 красавіка 2022 года Генадзя затрымалі і змясцілі ў СІЗА КДБ, пазней перавялі ў СІЗА-1. У лістападзе 2022 года ў Мінскім гарадскім судзе пачаўся працэс супраць лідараў незалежных прафсаюзаў, які зрабілі закрытым. Іх абвінавачвалі паводле артыкулаў аб стварэнні і ўдзеле ў "экстрэмісцкім фарміраванні", "распальванні варожасці" і "закліках да дзеянняў супраць нацыянальнай бяспекі".
5 студзеня 2023 года суддзя Анастасія Папко прызначыла Генадзю Фядынічу 9 гадоў пазбаўлення волі ва ўмовах узмоцненага рэжыму. У красавіку 2023 года Вярхоўны суд пакінуў прысуд у сіле. Палітвязня перавялі ў магілёўскую Турму № 4, а потым у ПК № 2.
11 верасня 2025 года Генадзь Фядыніч выйшаў на волю — разам з іншымі 52 зняволенымі яго вывезлі з Беларусі на тэрыторыю Літвы.
"Когда в душе становится так больно..."
Когда в душе становится так больно,
Что в сердце рвётся от тоски,
Я вспоминаю маленького Деньку,
Чтоб не свихнуться от тоски.
Он с женой тогда лежал в больнице,
Я приезжал их навещать,
Чтоб сыну было веселее.
Он младший – этим можно всё сказать
Он маленький, такой красивый,
Что впору его девочкой назвать.
А ласковый, послушный, милый,
Что лучшим в свете хочется признать.
Меня увидев, бежал навстречу, ручки врозь,
А в глазках – столько радости и счастья,
Что сердце от любви
сжималося всерьёз.
С разбегу прыгнув мне на руки
И шею крепко обхватив, кричал:
«Мой папочка приехал!»
А мне ответить не хватало сил.
Когда в уме картинку эту вижу,
Мне на душе становится всерьёз
И радостно, и немножко больно,
И трудно воздержаться мне от слёз.
У мове і ў вершах, у светлых людзях, што ў цёмных месцах, – Беларусь Жыве.
Генадзь Фядыніч
Генадзь Фёдаравіч Фядыніч нарадзіўся 31 ліпеня 1957 года. Ён быў кіраўніком Незалежнага прафсаюза работнікаў радыёэлектроннай прамысловасці (РЭП) і шмат гадоў займаўся прафсаюзнай дзейнасцю.
У 2018 годзе за сваю актыўнасць быў асуджаны да 4 гадоў "хатняй хіміі". У красавіку 2022 года КДБ прызнаў прафсаюз РЭП "экстрэмісцкім фармаваннем".
19 красавіка 2022 года Генадзя затрымалі і змясцілі ў СІЗА КДБ, пазней перавялі ў СІЗА-1. У лістападзе 2022 года ў Мінскім гарадскім судзе пачаўся працэс супраць лідараў незалежных прафсаюзаў, які зрабілі закрытым. Іх абвінавачвалі паводле артыкулаў аб стварэнні і ўдзеле ў "экстрэмісцкім фарміраванні", "распальванні варожасці" і "закліках да дзеянняў супраць нацыянальнай бяспекі".
5 студзеня 2023 года суддзя Анастасія Папко прызначыла Генадзю Фядынічу 9 гадоў пазбаўлення волі ва ўмовах узмоцненага рэжыму. У красавіку 2023 года Вярхоўны суд пакінуў прысуд у сіле. Палітвязня перавялі ў магілёўскую Турму № 4, а потым у ПК № 2.
11 верасня 2025 года Генадзь Фядыніч выйшаў на волю — разам з іншымі 52 зняволенымі яго вывезлі з Беларусі на тэрыторыю Літвы.
"Когда в душе становится так больно..."
Когда в душе становится так больно,
Что в сердце рвётся от тоски,
Я вспоминаю маленького Деньку,
Чтоб не свихнуться от тоски.
Он с женой тогда лежал в больнице,
Я приезжал их навещать,
Чтоб сыну было веселее.
Он младший – этим можно всё сказать
Он маленький, такой красивый,
Что впору его девочкой назвать.
А ласковый, послушный, милый,
Что лучшим в свете хочется признать.
Меня увидев, бежал навстречу, ручки врозь,
А в глазках – столько радости и счастья,
Что сердце от любви
сжималося всерьёз.
С разбегу прыгнув мне на руки
И шею крепко обхватив, кричал:
«Мой папочка приехал!»
А мне ответить не хватало сил.
Когда в уме картинку эту вижу,
Мне на душе становится всерьёз
И радостно, и немножко больно,
И трудно воздержаться мне от слёз.
У мове і ў вершах, у светлых людзях, што ў цёмных месцах, – Беларусь Жыве.
“ВЕРШЫ З-ЗА КРАТАЎ — СУМЕСНЫ ПРАЕКТ “ВОЛЬНЫХ ПАШТОВАК” І НАРОДНАЙ АМБАСАДЫ БЕЛАРУСІ Ў БРАЗЫЛІІ”