Андрэй
Войніч

Андрэй Войніч нарадзіўся 15 красавіка 1985 г. Да арышту быў актывістам «Еўрапейскай Беларусі» і ўдзельнікам апазіцыйнага руху «Зубр». За сваю палітычную дзейнасць Андрэй неаднаразова трапляў пад рэпрэсіі з боку ўладаў, у тым ліку пад адміністрацыйныя арышты і штрафы.

Андрэя затрымалі ў 2021 г. разам з іншымі актывістамі «Еўрапейскай Беларусі». Палітзняволены быў асуджаны да 7 гадоў калоніі ўзмоцненага рэжыму. Па словах маці, Андрэй смяротна хворы на цыроз печані і цукровы дыябет, мае пухліну над наднырачнікамі і звязаныя з гэтым ускладненні, у мужчыны выдалены жоўцевы пузыр.

АКТУАЛЬНЫ АДРАС АНДРЭЯ МОЖНА ЗНАЙСЦІ НА ЯГО АСАБІСТАЙ СТАРОНЦЫ НА САЙЦЕ ПЦ «ВЯСНА». АДТУЛЬ ЖА ПРАЗ АДПАВЕДНУЮ СПАСЫЛКУ МОЖНА ДАСЛАЦЬ ПАЛІТЗНЯВОЛЕНАМУ ПАШТОЎКУ. 

"Однажды крошка-паучок..."

Однажды крошка-паучок
Зимой на улице остался,
А что же делать — невдомёк,
Ведь надо как-то и спасаться!
Стоял вигвам неподалёку,
Индеец с дочкою в нём жил,
И каждый день сквозь снег глубокий
Он на охоту уходил.

Вот как-то раз, в прекрасный день,
Когда морозно было очень,
Наш паучок упал на снег,
Почти что умер, между прочим.
Но тут же детская рука
Его со снега вдруг подняла,
Согрев дыханьем паучка,
В вигвам девчушка побежала.
Там положила у огня:
— Скорей, дружочек, согревайся!
Пока жить будешь у меня,
Вот прямо около кровати!
Малышка к ночи спать ложится,
У изголовья — паучок.
Ему совсем-совсем не спится,
Ждёт, когда снов наступит срок.
Заснула девочка, сопит,
А паучок сидит, сидит…
Во сне девчушка застонала
И вдруг руками замахала.
Приснился ей кошмар ужасный,
И слёзы с глаз, весь сон ненастный.
Что надо паутинку свить,
Чтоб сны кошмарные ловить.
Над головою у девчонки
Кипит работа паучка:
Связал в кружок он пару крепких
Красивых ивовых прутка.
Подвесив круг над головою
Своей подружки дорогой,
Он паутинкою стальною
Плетёт узор красивый свой.
Сплел паутину внутри круга,
Украсил жемчугом речным,
Спокойно спала чтоб подруга
Чудесным временем ночным.
Подвесил пёрышки, игрушки,
Приладил камушки, ракушки,
Чтобы хороший был улов,
Ведь получился Ловец Снов!
С тех пор девчушка спит с улыбкой,
И сны плохие не приходят,
Ведь рядом, в паутине гибкой
Они приют себе находят.



"Когда совсем растает снег..."

Когда совсем растает снег

И белый свет зазеленеет,

Когда вода закончит бег

— Тогда и сила затвердеет.

Проснутся вера и надежда

Под нежный лепет соловья

И скинет зимние одежды

Вся беларуская земля.

У мове і ў вершах, у светлых людзях, што ў цёмных месцах, – Беларусь Жыве.

This is an empty menu. Please make sure your menu has items.
This is an empty menu. Please make sure your menu has items.

Андрэй
Войніч

Андрэй Войніч нарадзіўся 15 красавіка 1985 г. Да арышту быў актывістам «Еўрапейскай Беларусі» і ўдзельнікам апазіцыйнага руху «Зубр». За сваю палітычную дзейнасць Андрэй неаднаразова трапляў пад рэпрэсіі з боку ўладаў, у тым ліку пад адміністрацыйныя арышты і штрафы.

Андрэя затрымалі ў 2021 г. разам з іншымі актывістамі «Еўрапейскай Беларусі». Палітзняволены быў асуджаны да 7 гадоў калоніі ўзмоцненага рэжыму. Па словах маці, Андрэй смяротна хворы на цыроз печані і цукровы дыябет, мае пухліну над наднырачнікамі і звязаныя з гэтым ускладненні, у мужчыны выдалены жоўцевы пузыр.

АКТУАЛЬНЫ АДРАС АНДРЭЯ МОЖНА ЗНАЙСЦІ НА ЯГО АСАБІСТАЙ СТАРОНЦЫ НА САЙЦЕ ПЦ «ВЯСНА». АДТУЛЬ ЖА ПРАЗ АДПАВЕДНУЮ СПАСЫЛКУ МОЖНА ДАСЛАЦЬ ПАЛІТЗНЯВОЛЕНАМУ ПАШТОЎКУ. 

"Однажды крошка-паучок..."

Однажды крошка-паучок
Зимой на улице остался,
А что же делать — невдомёк,
Ведь надо как-то и спасаться!
Стоял вигвам неподалёку,
Индеец с дочкою в нём жил,
И каждый день сквозь снег глубокий
Он на охоту уходил.

Вот как-то раз, в прекрасный день,
Когда морозно было очень,
Наш паучок упал на снег,
Почти что умер, между прочим.
Но тут же детская рука
Его со снега вдруг подняла,
Согрев дыханьем паучка,
В вигвам девчушка побежала.
Там положила у огня:
— Скорей, дружочек, согревайся!
Пока жить будешь у меня,
Вот прямо около кровати!
Малышка к ночи спать ложится,
У изголовья — паучок.
Ему совсем-совсем не спится,
Ждёт, когда снов наступит срок.
Заснула девочка, сопит,
А паучок сидит, сидит…
Во сне девчушка застонала
И вдруг руками замахала.
Приснился ей кошмар ужасный,
И слёзы с глаз, весь сон ненастный.
Что надо паутинку свить,
Чтоб сны кошмарные ловить.
Над головою у девчонки
Кипит работа паучка:
Связал в кружок он пару крепких
Красивых ивовых прутка.
Подвесив круг над головою
Своей подружки дорогой,
Он паутинкою стальною
Плетёт узор красивый свой.
Сплел паутину внутри круга,
Украсил жемчугом речным,
Спокойно спала чтоб подруга
Чудесным временем ночным.
Подвесил пёрышки, игрушки,
Приладил камушки, ракушки,
Чтобы хороший был улов,
Ведь получился Ловец Снов!
С тех пор девчушка спит с улыбкой,
И сны плохие не приходят,
Ведь рядом, в паутине гибкой
Они приют себе находят.



"Когда совсем растает снег..."

Когда совсем растает снег

И белый свет зазеленеет,

Когда вода закончит бег

— Тогда и сила затвердеет.

Проснутся вера и надежда

Под нежный лепет соловья

И скинет зимние одежды

Вся беларуская земля.

У мове і ў вершах, у светлых людзях, што ў цёмных месцах, – Беларусь Жыве.