Павел Спірын
Павел Спірын — беларускі палітычны блогер. Падчас выбарчай кампаніі 2020 года планаваў стаць кандыдатам у прэзідэнты, але ЦВК не зарэгістравала яго ініцыятыўную групу. Пазней стаў даверанай асобай Святланы Ціханоўскай. Пасля выбараў быў затрыманы, а пазней асуджаны да 4,5 гадоў зняволення на падставе некаторых відэа Паўла.
О языках, слове и стране
Что случилось в любимой стране.
І што здарылася ў нашай краіне?
Кто кричит громче всех о войне,
Хай сам першы ў ёй і загіне.
Кто придумал, что флаг и язык.
У супраціў зараз сцягу и мове?
Солнца лучик на небе возник
І схаваўся праменчыкам у слове.
Так не надо делить пополам.
Мы не яблык, а людзі жывыя.
Без дарадчыкаў вырашым мы.
Хто есць хлус, а кто люди святые.
Нехта ў цемры жыве пацуком.
Кто-то крысой живёт под забором.
Чувство есть, что зовётся стыдом,
А для іншых яно будзе сорам.
Одинаково тучи грустны.
І аднолькава сумныя хмары.
Когда сердце желает весны.
А вокруг лишь заборы и нары.
Гэты верш прысвячаю сябрам.
Этот стих я друзьям посвящаю.
Беларусь и по-русски люблю.
Беларусь і на мове кахаю!
У мове і ў вершах, у сьветлых людзях, што ў цёмных месцах, — Беларусь Жыве.
Павел Спірын
Павел Спірын — беларускі палітычны блогер. Падчас выбарчай кампаніі 2020 года планаваў стаць кандыдатам у прэзідэнты, але ЦВК не зарэгістравала яго ініцыятыўную групу. Пазней стаў даверанай асобай Святланы Ціханоўскай. Пасля выбараў быў затрыманы, а пазней асуджаны да 4,5 гадоў зняволення на падставе некаторых відэа Паўла.
О языках, слове и стране
Что случилось в любимой стране.
І што здарылася ў нашай краіне?
Кто кричит громче всех о войне,
Хай сам першы ў ёй і загіне.
Кто придумал, что флаг и язык.
У супраціў зараз сцягу и мове?
Солнца лучик на небе возник
І схаваўся праменчыкам у слове.
Так не надо делить пополам.
Мы не яблык, а людзі жывыя.
Без дарадчыкаў вырашым мы.
Хто есць хлус, а кто люди святые.
Нехта ў цемры жыве пацуком.
Кто-то крысой живёт под забором.
Чувство есть, что зовётся стыдом,
А для іншых яно будзе сорам.
Одинаково тучи грустны.
І аднолькава сумныя хмары.
Когда сердце желает весны.
А вокруг лишь заборы и нары.
Гэты верш прысвячаю сябрам.
Этот стих я друзьям посвящаю.
Беларусь и по-русски люблю.
Беларусь і на мове кахаю!
У мове і ў вершах, у светлых людзях, што ў цёмных месцах, — Беларусь Жыве.
ВЕРШЫ З-ЗА КРАТАЎ — СУМЕСНЫ ПРАЕКТ “ВОЛЬНЫХ ПАШТОВАК” І НАРОДНАЙ АМБАСАДЫ БЕЛАРУСІ Ў БРАЗЫЛІІ