Andrei
Skurkó
Andrei Skurkó nasceu em 12 de março de 1978 em Kryvitchy, distrito de Miádzel, região de Minsk. Desde 1998, trabalhou no jornal "Nasha Niva", o mais antigo jornal belarusso. Em 2006–2017, foi editor-chefe de Nasha Niva, mais tarde tornou-se chefe do departamento de publicidade e marketing. Autor da revista "Nasha Históryia" (Nossa História) e roteirista da revista infantil "Astsiarójna: dzetsi!" (Cuidado: Crianças!). Em 2017, Andrei foi diagnosticado com diabetes tipo 1.
Andrei Skurkó foi detido em 8 de julho de 2021, quando começou uma repressão em larga escala contra a mídia e ONGs. Andrei recebeu 2,5 anos de prisão em uma colônia de regime geral. Na prisão, Andrei recebeu o prêmio literário de Frantsíshak Aliakhnóvitch pelos contos e poemas infantís que escreveu na prisão para seu filho.
Encontre o endereço atual de Andrei em sua PÁGINA PESSOAL no site do Centro de Direitos Humanos "Viasná". Você pode ENVIAR UMA CARTA ou um cartão postal online para apoiá-lo.
Na língua e nos versos, em pessoas iluminadas nos lugares escuros, – Belarus Vive.
POEMAS DA PRISÃO É UM PROJETO CONJUNTO DOS POSTAIS LIVRES E DA EMBAIXADA POPULAR DE BELARUS NO BRASIL
Андрэй
Скурко
Андрэй Скурко нарадзіўся 12 сакавіка 1978 г. у г.п. Крывічы Мядзельскага раёна Мінскай вобласці. З 1998 г. працаваў у «Нашай Ніве», у 2006 – 2017 гг. быў галоўным рэдактарам «Нашай Нівы», пазней стаў кіраўніком аддзела рэкламы і маркетынгу. Аўтар часопіса «Наша гісторыя» і сцэнарыст дзіцячага часопіса «Асцярожна: дзеці!». У 2017 г. у Андрэя быў дыягнаставаны дыябет 1 тыпу.
Андрэй Скурко быў затрыманы 8 ліпеня 2021 г., калі пачаліся маштабныя рэпрэсіі супраць медыяў і НДА. Андрэй атрымаў 2,5 гады пазбаўлення волі ў калоніі агульнага рэжыму. У зняволенні Андрэй стаў лаўрэатам прэміі Францішка Аляхновіча за напісаныя ім у зняволенні казкі і вершы для сына.
АКТУАЛЬНЫ АДРАС АНДРЭЯ МОЖНА ЗНАЙСЦІ НА ЯГО АСАБІСТАЙ СТАРОНЦЫ НА САЙЦЕ ПЦ «ВЯСНА». АДТУЛЬ ЖА ПРАЗ АДПАВЕДНУЮ СПАСЫЛКУ МОЖНА ДАСЛАЦЬ ПАЛІТЗНЯВОЛЕНАМУ ПАШТОЎКУ.
Лось з пірагамі
Лось пазніўся,
лось ляцеў —
На цягнік паспець хацеў.
Спатыкнуўся,
зачапіўся,
Проста з горкі пакаціўся:
Уверх нагамі,
уніз рагамі —
У машыну з пірагамі —
Бух!
І цяпер паміж рагоў —
Трыццаць восем пірагоў!
Добры воўк
Добры воўк жыве у лесе:
Ні да кога ён не лезе,
Не хапае, не кусае —
Ён слабых абараняе.
Зайчаняты, лісяняты,
Барсучкі і бабраняты
Лезуць смела на калені.
І крычыць у захапленні
Самы смелы барсучок:
«Пакатайце нас, ваўчок!»
Слон у дзеда
Дзверы гнуцца, столь дрыжыць —
Слон прыйшоў да дзеда жыць.
З лесу снежнага ўранку —
Вось бывае нечаканка!
Вуха ў кухні, хвост у спальні,
Левая нага ў вітальні —
У дзядулевай хацінцы
Так няпроста памясціцца.
Адзінока ўзімку дзеду,а
Дык і рады ён суседу:
Слон на носе дровы носіць
І ў краму дзеда возіць.
Разважаюць дзед з сланом:
— Можа, нам пабольшыць дом?
…Абжывецца слон паціху,
Прывядзе яшчэ й сланіху.
В нем тот же взгляд, –
С претензией на Рай…
Буля
Адгадай, бабуля,
Што такое «буля».
Можа, гэта бегемот?
Ці малінавы кампот?
Можа, бульба? Ці бульдог?
Можа, бык ці насарог?
Бурбалка ў ванне?
Кіт у акіяне?
Гэта ж проста адгадаць!
Булі — вунь яны ляжаць:
Са смятанай, і карыцай,
І з павідлам, і з клубніцай
У кавярні на вакзале,
Дзе бабулю мы чакалі.
У мове і ў вершах, у светлых людзях, што ў цёмных месцах, – Беларусь Жыве.
“ВЕРШЫ З-ЗА КРАТАЎ — СУМЕСНЫ ПРАЕКТ “ВОЛЬНЫХ ПАШТОВАК” І НАРОДНАЙ АМБАСАДЫ БЕЛАРУСІ Ў БРАЗЫЛІІ”