Marfa
Rabkova
MARFA RABKOVA NASCEU EM 06 DE JANEIRO DE 1995. ATÉ 2016, NA UNIVERSIDADE PEDAGÓGOCA DE BELARUS MAKSIM TANK, PORÉM, POR PRESSÃO DA ADMINISTRAÇÃO POR SUA ATIVIDADE PÚBLICA, DEIXOU OS ESTUDOS. MARFA FOI VOLUNTÁRIA EM DIVERSAS ORGANIZAÇÕES DE CARIDADE E COORDENADORA DO SERVIÇO DE VOLUNTÁRIOS DO CENTRO DE DIREITOS HUMANOS "VIASNÁ". DEVIDO ÀS SUAS ATIVIDADES ANTES DOS EVENTOS DE 2020, REPETIDAMENTE SOFREU PERSEGUIÇÃO E REPRESSÃO DO REGIME.
MARFA RABKOVA FOI DETIDA EM 17 DE SETEMBRO DE 2020, JUNTO COM SEU ESPOSO VADZIM JARÓMSKI. EM SETEMBRO DE 2022, MARFA FOI CONDENADA A 15 ANOS DE COLÔNIA PENAL.
Encontre o endereço atual de Marfa em sua PÁGINA PESSOAL no site do Centro de Direitos Humanos "Viasná". Você pode ENVIAR UMA CARTA ou um cartão postal online para apoiá-la.
Na língua e nos versos, em pessoas iluminadas nos lugares escuros, – Belarus Vive.
POEMAS DA PRISÃO É UM PROJETO CONJUNTO DOS POSTAIS LIVRES E DA EMBAIXADA POPULAR DE BELARUS NO BRASIL
Марфа
Рабкова
Марфа Рабкова нарадзілася 6 студзеня 1995 г. Да 2016 г. вучылася ў БДПУ імя Максіма Танка, аднак пад ціскам адміністрацыі з-за яе грамадскай актыўнасці пакінула вучобу. Марфа была валанцёркай у розных дабрачынных арганізацыях, з’яўляецца каардынатаркай валанцёрскай службы «Вясны». За сваю дзейнасць яшчэ да падзеяў 2020 г. неаднаразова трапляла пад пераслед і рэпрэсіі з боку ўладаў.
Марфа Рабкова была затрыманая 17 верасня 2020 г. разам з мужам Вадзімам Жаромскім. На працягу наступных месяцаў Марфе прад’явілі абвінавачванні па цэлым шэрагу артыкулаў, па якіх магчымае зняволенне да 20 гадоў. Матэрыялы справы па абвінавачванні Марфы Рабковай складаюць 160 тамоў. За перыяд зняволення здароўе Марфы Рабковай істотна пагоршылася.
АКТУАЛЬНЫ АДРАС МАРФЫ МОЖНА ЗНАЙСЦІ НА ЯЕ АСАБІСТАЙ СТАРОНЦЫ НА САЙЦЕ ПЦ «ВЯСНА». АДТУЛЬ ЖА ПРАЗ АДПАВЕДНУЮ СПАСЫЛКУ МОЖНА ДАСЛАЦЬ ПАЛІТЗНЯВОЛЕНАЙ ПАШТОЎКУ.
"Говорят, что когда мы молчим..."
Говорят, что когда мы молчим
Это ангел тишины пролетает над нами
А я кричу, кричу, кричу
Но крик мой безмолвный.
Кричу о боли и тоске,
Кричу о том, чего никто не слышит.
Ты сердце моё возьми
Сожми
Брызнет кровь
Мёртвым не болит, а я жива.
Ангел тишины, где же ты?
Дай мне знак, утешь, согрей.
Ангел тишины, ты здесь?
Ты слышишь, я кричу!
Но нет, ты лишь тень,
Тень отлетающей души.
Она смирилась, а я нет
Кричу, пока кричу, нет сил
Уснуть мне в тишине,
Мой ангел, где же ты?
Я иду, я терпелива, я здесь
Пока живу, пока болит,
Пока кричу, кричу, кричу…
У мове і ў вершах, у светлых людзях, што ў цёмных месцах, – Беларусь Жыве.
“ВЕРШЫ З-ЗА КРАТАЎ — СУМЕСНЫ ПРАЕКТ “ВОЛЬНЫХ ПАШТОВАК” І НАРОДНАЙ АМБАСАДЫ БЕЛАРУСІ Ў БРАЗЫЛІІ”